TEMPOS MODERNOS

Interrógase o moderno ministro De Guindos sobre a vixencia da folga no século XXI.  Tráenos á memoria o retrato das condicións de emprego extremas realizada por Charles Chaplin en Tempos Modernos.  A dereita neoliberal leva tempo buscando minar os dereitos laborais con iniciativas legais mais tamén devaluando as palabras.  Folga/antiga, dereitos laborais/sindicatos caducos, medidas de conflito colectivo/século pasado.

Xosé Manuel Carril explica (VVAA, La termita Bolkestein. Mercado único vs. derechos ciudadanos) os ataques que están sofrendo os dereitos fundamentais e laborais no ámbito da Unión Europea mediante unha xurisprudencia que pon por riba as libertades económicas comunitarias frente ás medidas de conflito colectivo e a folga.  As Sentenzas Viking, Lavall, Ruffert e Luxemburgo do Tribunal de Xustiza da UE abren o camiño á aplicación do principio do país de orixe na determinación das condicións laborais aplicables a traballadores desplazados noutro Estado membro. O famoso fontaneiro polaco do referendum francés sobre a Constitución Europea traballaría en Francia de acordo co sistema laboral polaco (salario, xornada, despido...) e os sindicatos franceses, se ousaran adoptar medidas de presión ante esa precarización do seu propio mercado laboral, estarían violando a libertade de establecemento e prestación de servizos europea, valor superior frente ás medidas de folga. O modelo social europeo está en crise sucedéndose as excepcións aos dereitos de cidadanía no espazo comunitario  (Reino Unido, República Checa e Polonia excluen a aplicación da Carta de Dereitos Fundamentais sen ir máis lonxe).
Novas manifestacións desa incesante presión cara a limitación dos dereitos sociais atópase na recente Directiva UE de permiso único que permite unha limitación dos dereitos (educación, acceso á vivenda...) de traballadores desplazados temporalmente en países comunitarios para prestar a súa forza de traballo.  Aceptamos man de obra, negamos a equiparación social coa cidadanía europea.
A precarización das condicións de emprego, a rebaixa dos dereitos cidadás ao servizo dunha economía cada vez máis sometida aos intereses duns poucos e alonxada das necesidades do tecido productivo non terá límite de non reacionarmos.

Qué ten de moderno un modelo laboral baseado na fixación unilateral polos empresarios das condicións laborais, na absoluta renuncia aos avances nas condicións de emprego que foron conquistas de xeracións de traballadores e traballadoras?

A sociedade do século XXI non pode desandar o camiño e as conquistas sociais do século XX voltando a un modelo laboral asentado na explotación, na desregulación total das relacións laborais, na precarización do emprego e as condicións salariais.  Sen aplicar a reforma laboral os datos que menciona Xavier Vence revelan unha escandalosa situación: "16 millóns de contratos (en Galiza 680 mil), é dicir miles e miles de contratos temporais de meses e mesmo de días;(...) un terzo das mulleres asalariadas teñen empregos a tempo parcial (metade ou terzo de xornada) e con salarios efectivos moi por debaixo do salario mínimo; (...) o 45% dos traballadores cobran menos do duplo do salario mínimo, é dicir, por debaixo dos mil euros". Aproveitando a reforma laboral ministerios, banca, concellos realizan despidos, reducen salarios, obrigan á mobilidade e modifican a xornada dos empregados.
A folga pode non ser moderna. A esclavitude moito menos.